KM 177.5

Semalam saya pergi ke Balai Polis Bandar Baharu Serdang (Kedah) untuk membuat laporan polis akan kemalangan saya bersama adik lelaki saya dan isteri beliau. Saya tiba dengan bertongkat dan beranduh. Kami dilayan dengan baik sekali oleh Sarjan Sabri dan Koperal Andura. 

Untuk makluman pembaca, ingatan saya sangat terhad, saya tidak dapat mengingati apa yang berlaku sehinggakan memori saya dua hari sebelum Aidilfitri sehingga dimasukkan ke KMC (Kedah Medical Centre) seminggu selepas di Hospital Taiping, saya tidak ingat langsung - seolah-olah memori saya dipadam. Manakala ketika di KMC pula saya hanya mengingat sedikit sahaja, meskipun rakan, sanak-saudara dan jiran datang melawat dan berbual dengan saya tetapi selepas itu saya tidak ingat langsung bahawa saya berbual dengan mereka, teruk betul ingatan ketika itu. Jadi saya memohon kepada rakan-rakan, sanak-saudara dan jiran sekirannya saya tidan dapat ingat hal tersebut.

Berbalik kepada tentang saya membuat aduan, polis tersebut bertanya kepada saya sama ada saya masih mengingati kejadian tersebut?

"Saya tak ingat langsung tuan" balas saya

Lalu sarjan menceritakan kepada saya kejadian tersebut daripada laporan dan bukti-bukti yang sedia ada.

Terdapat dua pembuat aduan; 1)Pemandu kereta 2)Penunggan motorsikal. Kejadian itu berlaku di KM177.5 arah utara (susur keluar tol di Bandar Baharu, Serdang). Penunggang motorsikal membuat aduan bahawa saya yang melanggar beliau, tetapi daripada bukti-bukti yang sedia ada agak bertentangan dengan aduan beliau iaitu 1)Berlaku kerosakan pada motor saya dibahagian belakang 2)Manakala motorsikal beliau pula rosak bahagian depan 3)Beliau hanya sakit bahagian lutut dan beliau langsung berpatah balik pulang ke rumah selepas saya yang tidak sedar diri itu di angkat  dan di bawa pergi ke hospital. Apapun saya bersyukur akan keselamatan saya, kerana ketika itu banyak kereta pulang berhari raya dan saya jatuh di lorong memotong (lorong kereta memecut pulang)

Manakala pembuat aduan kereta pula, beliau mengelak daripada melanggar saya yang jatuh itu - alhamdulillah.

Manakala di KMC pula saya mengalami sesak nafas yang kritikal sehinggakan sekali lagi saya dimasukkan ke bilik ICU dan dibantu dengan Mesin hayat (seperti bantuan pernafasan sepenuhnya) dan juga ubat pelali (bius). Hal ini terjadi kerana paru-paru saya dipenuhi darah ynag mengekang pernafasan saya. Sekali lagi, alhamdulillah, Allah mahukan saya lagi untuk hidup di dunia-Nya yang mana pada hari kedua, darah saya dikeluarkan melalui hidung dan mulut, diceritakan isipadunya banyak sekali. Alhamdulillah, alhamdulillah, alhamdulillah.

Di KMC, saya dikenali kerana saya adalah yang paling muda sekali dimasukkan di bilik ICU dan kes itu jarang berlaku di KMC. Saya juga rapat dengan jururawat di ICU yang mengurus saya, saya bergurau dengan mereka, berbual dan bertanya khabar, antara yang saya ingat; Faizah, Natasha, Nad, Foo, Chin(fisioterapis) dan Nazirah (fisioterapis). Dr Manisekar dan Dr Low adalah doktor yang mengurusi saya, berdedikasi dan baik sekali melayan saya. 

Sekarang saya berada di Kuala Perlis. Alhamdulillah. :-)